Als mijn omgeving en/of de overheid, scholing en wat al niet meer, invloed op mij heeft, hoe kan ik dan denken dat ik geen invloed heb op de ander? Hoe heb ik dat ooit kunnen geloven? Waarom de ander wel en ik niet? Ik ga hier geen antwoord op geven, maar nodig je uit dat in te voelen.
Het maffe is dat wanneer ik het invoel, het meteen ook verdwijnt en daarin laat het zich zien, dat het niets met mij te maken heeft. Dat er dus blijkbaar een denkveld aanwezig is waarin gedacht wordt dat er invloed is, op de ander. Dat er een geloofsveld is dat het in stand houdt. Zodra het geloof erin wegvalt, valt de invloed weg, want het is niet wie ik ben.
Ik hoef helemaal geen invloed te hebben, want dat houdt een machtsverhouding in, iets wat wij heel normaal vinden. Wat er wel is, is dat ik mijn aanwezigheid kan inbrengen.
Niet als invloed, waaruit beïnvloeding voortkomt, wat daarmee geen vrij veld meer is, omdat ik wil dat jij denkt zoals ik. Invloed is iemand of iets binnen jouw veld trekken en binnen jouw werkelijkheid. Iets wat eindeloos veel gebeurt op Aarde. Iets wat ik ook eindeloos doe, als in een loop vastzitten in een rad van fortuin, wat niet zo fortuinlijk blijkt te zijn. Het rad wat we zelf voor ogen houden. Het zijn wij zelf die het doen en mogen zelf uit de verdoving stappen.
Heet dat wakker worden, het voelt wel ergens zo, alsof we lang in diepe slaap waren. Voor mij heeft wakker worden niets te maken met wel of geen vaccinatie of demonstreren tegen de regering of een antistem uitbrengen. Wakker worden is uit de verdoving stappen van alles wat de wereld ons laat zien, alles wat we hebben geleerd, echt alles waar wij beelden op plakken, waar we over nadenken, oordelen, kritische uitingen. Onszelf ontdoen van alles wat we niet zijn. Of anders gezegd, wakker worden in wie we werkelijk zijn.
Woord en taal zijn een krachtig, maar misbruikt, ook heel gevaarlijk instrument. Met woorden en taal kun je alles vastpinnen/vastzetten, mee dreigen en angst aan jagen. In deze wereld verstaan we elkaar vaak niet meer, omdat ,zo lijkt, ieder een eigen taal spreekt. Wel met dezelfde woorden, maar toch een hele andere interpretatie. Daarin vormen zich groepen die gezamelijk dezelfde interpretatie hebben. Waarmee weer systemen worden gebouwd, steeds opnieuw. Is dat wie wij werkelijk zijn, biedt dat ons de vrijheid waar we zo naar verlangen? Is deze planeet Aarde het voorbeeld van de vrije mens? Is dat wat we om ons heen zien? Wie verlangt er niet naar vrijheid, maar zijn we dat wel echt? Spreken wij uit, wat er werkelijk is, als we echt goed kijken, welke woorden en taal gebruiken wij? Of doen we dat liever niet en verzuchten we dat het nu wel echt moeilijk wordt en het niet in ons programma past.
Precies daar begint het. Het past namelijk nergens in. De vrije mens in een systeem, is een vrije vogel in een kooi. Ja, het kan vliegen en het eet en drinkt en slaapt en doet alles wat een ander biologisch levend wezen ook doet en toch is het niet vrij. Maar wij weten niet beter en daarom voelen we ons vrij en dat benadrukken we ook en dat bewijzen we ook en daarom geloven we het ook.
Het vrije veld, is een blanco veld, een veld waarin niets vastligt, waarin geen systeem aanwezig is, want dan is het al niet meer vrij. Het veld van alle mogelijkheden, sluit niets en niemand uit, maar vult het ook niet in. En weet je, dat veld is in ons, is in mij aanwezig en dat veld herken ik als iemand daar over spreekt. Dat zijn taal en woorden één en drukt het zich bekrachtigend uit. En daarmee opent het veld zich, daar waar bewustzijn haar licht op laat schijnen en ik/wij onszelf inbrengen. Niets of niemand doet dat voor ons. Het is geheel aan onszelf of we wel of niet onze aanwezigheid hier op Aarde inbrengen en inzetten om die vrije wereld te openen en in ons te ontsluiten.
Dat is waar wakker worden over gaat en dat is in mij zowel als dat het collectief plaats vindt. Het gaat door alle geprogrammeerde lagen heen en dat steeds voelen en ervaren en weten dat het dat niet is, ontsluit als vanzelf die vrije wereld, de werkelijkheid van wie wij zijn.