Wildpluk, ik ben er gek op en ben regelmatig op zoek naar plekken waar ik bepaalde planten kan vinden en ben altijd verrukt als ik de plek vind. Altijd wordt mij gevraagd of het niet giftig is. Of ik zeker weet of het de goede plant is. Zoals bij alles moet je weten wat je doet. Ik heb een aardige plank vol kruidenboeken en wildpluk boeken staan en studeer daar graag in. Als kind was ik al gek op kruiden. Mijn vader leerde mij de liefde voor de wilde planten en de planten die ik uit mijn jeugd ken, die vergeet ik niet meer. Als ik het niet zeker weet dan laat ik het staan. Zo simpel is dat.
Elk jaar verschijnt er een nieuwe plant in mijn zicht. En daarmee bedoel ik dat die plant zich op alle mogelijke manieren aan mij laat zien en ik haar echt leer kennen. Dit jaar is dat de lindeboom en de sleedoorn. Over de sleedoorn schrijf ik een volgende keer.
Al jaren zocht ik naar een lindeboom waarvan ik de bloesem kan plukken. Ik kende een paar plekken waar lindebomen staan. Ik drink graag kruidenthee en ben gek op lindebloesemthee. Dus waarom niet zelf plukken. De afgelopen jaren ben ik steeds meer overgestapt van kruidenthee kopen, naar zelf verzamelen en drogen. Een heel karwei, maar wel heel erg leuk. Langzaamaan komen er steeds meer potten in mijn huis gevuld met eigen wilde planten en kruiden.
Vorig jaar had ik de lindeboom al gevonden waarvan ik de lindebloesem wilde plukken. Maar eerst was ik te vroeg en een tijdje later weer te laat. Het klinkt heel simpel je eigen kruidenthee plukken, maar je moet de goede tijd weten en het hangt alles af van het weer. Als ze bloeien en het regent veel, dan kun je niet plukken. Het is altijd een hele korte periode en dan moet ik ook nog net tijd hebben. Het komt niet altijd goed uit. Maar ik had me wel voorgenomen dat ik het volgende jaar de lindebloesem zou plukken.
En zo helpt het leven mij een handje, want sinds dit voorjaar zwem ik twee keer in de week en laat die fietsroute nou net langs die lindeboom gaan. Ik wist dat het dit jaar zou gebeuren.
Wat ruikt de bloesem in de zon heerlijk zoet. Wat een ontdekking , ja, nu zijn ze op hun mooist en krachtigst. Nu ga ik ze plukken.
Ze waren veel kleiner dan ik had gedacht, heel teer en ik vond het best spannend om ze te er af te halen. Daarna heb ik de boom bedankt en nog een tijdje tegen haar stam aan gezeten. Wat een zachtheid en rust schenkt zij. Trots en blij fietste ik daarna naar huis om ze te drogen.
Wat het wonderlijke is dat ik daarna echt overal lindebomen zie. Hele lanen vol geurende bloesems. Ja, ze is echt bij mij binnengekomen.
Thuis heb ik naast kruidenboeken ook verschillende bomenboeken en ik pak het boek van Claudia Köller, ‘De kracht van bomen’ en lees daar bij de lindeboom: ´Druk je vrij, sterk en open uit. Het leven stuurt mij antwoorden vanuit de diepte en hoogte van mijn innerlijke zien.´
Zij komt dus niet voor niets NU bij mij binnen. Nu ik steeds meer de verzachting in ga. Zo is er voor alles een eigen tijd en voor mij is de natuur zo duidend. Ik zie haar NU, terwijl de lindeboom er altijd al was.
Ik ruik de zoete geur in de juni zon. De late lente doet haar bloeien in de kracht van de zon.
Het is de linde die me de eenzaamheid doet voelen, naar boven woelt en ik haar, ondersteund door haar stam, voel in mij. Wat bij mij boven komt is dat ik niets hoef in te vullen. Dat is wat we meestal doen als we ons eenzaam voelen. Nu merk ik dat het er gewoon mag zijn. Het is een deel van het leven zelf. Ik ben er. Ik steun in mij, ik voel in mij.
De zoetigheid, de hang naar zoetigheid, die eenzaamheid opvult. Voel nu hoeveel zachter ik nog in mezelf mag zakken. Ruimer, wijder, alles innemend. Als ik genoeg tijd en ruimte aan mezelf geef dan wordt het leven zelf zoet en hoef ik niet meer te hunkeren naar zoet. Zo die komt bij mij binnen.
Misschien ook bij jou.