Als ik mezelf ken
Dan rijgen de dagen
Zich als een model aaneen.
Gekaderd ben ik dan,
Geprogrammeerd
tot dat wat ik zelf ken.
Mijzelf kennend
Is mijzelf knechten
Vastleggend in het kennend beeld.

Waarom mag ik niet vrij zijn?
Een zelf zijn die niet meer weet.
Elke dag een nieuwe dag,
Elk moment een uniek moment.
Vol verwondering
Nieuwsgierig naar wat is.
Mezelf zijn, zoals ik diep van binnen voel.
Ver weg, ontkadert.

In mijn eerste levensjaren wist ik alles.
Wist precies te groeien, te zitten, te kruipen en te staan.
Ik kende praten en deed dat op een dag.
Ik kende lopen en liep op een dag.
Ik deed alles vanuit mij.
Ik deed alles op het juiste moment,
Het moment dat ik er aan toe was.

Het leven bindt me langzaam in.
Oneindigheid verdwijnt.
Maakt plaats voor tijdelijkheid.
Ineens kan ik niets meer.
Moet ik alles leren.
Het maakt me klein en heel onzeker.

Nu in de herfst van mijn leven,
Kijk ik terug en schrik me rot.
Het leven liet mij dood zien
Niets is wat ik dacht.
Eindelijk wordt het helder.

Helder, helder
Steeds meer helder.
De grote waas zakt langzaam weg.
Leven wil ik leven.

Alles staat nu op zijn kop
Maar voel nu diep van binnen
Ik voel het echt.

Ik zing, ik dans.
Ik voel, ik leef.

Waarlijk, eerlijk, zalig.