Een wezen van stralend licht, zo wit en zuiver, leeft in volledige vrede in een prachtige wereld. Een wereld die zo dicht bij het Licht – de Bron staat, dat het daar altijd licht is. Waar de mensen in harmonie leven en via gedachten met elkaar kunnen praten. Waar niet wordt gewerkt, gezwoegd of pijn wordt geleden.

Dit wezen met haar stralende licht is gezegend door de mensen om haar heen en het Licht om naar planeet aarde te gaan. Om op aarde als mens geboren te worden, opdat het daar nu zo donker en duister is. Het wezen voelt zich geroepen om deze taak op zich te nemen. Ze heeft zichzelf voorgenomen om door te zetten om haar licht te laten schijnen. Zodat de mensen hun licht in zichzelf zullen herkennen. Zo zal het licht, het duister op aarde verdrijven.

Het wezen met haar stralende licht is als meisje geboren bij twee lieve, mooie ouders. Twee zuivere wezens van licht, net als zij. Als klein kind is ze verwonderd van wat ze ziet. Met grote ogen kijkt ze naar de wereld om haar heen. Praten deed ze nauwelijks, want dat kende ze niet van haar thuiswereld. Zij praatte veel liever via haar gedachten. Ze snapte niet dat de mensen haar niet begrepen, als ze dat probeerde. De mensen van hier zijn verleerd om te praten via hun gedachten. Ze snapte deze wereld met deze mensen niet. Waarom doen de mensen zo naar tegen elkaar? Waarom zijn de kinderen zo gemeen?
Waarom ziet niemand mij staan?

Het kleine meisje praatte veel liever met de planten, ze was vrienden met de bloemen en het lieveheersbeestje. Het leven was mooi bij haar lieve ouders. Totdat het meisje naar school moest. Ze wilde nog liever een jaartje langer spelen en leven in haar eigen wereld, dan leren lezen en schrijven.

Geen juf of meester begreep het meisje, ze was zo verlegen en stil. Het meisje snapte niet veel volgens hen. Zij kon niet meekomen in de klas. Het meisje viel stil als je haar iets vroeg, zo verlegen als ze was. Het meisje met haar stralend licht zat gevangen in een klaslokaal met zoveel kinderen, zoveel lawaai en zoveel indrukken dat ze er dol van werd. Ze miste haar lieve mama, ze miste thuis waar het altijd rustig
was. Zij miste haar vriendjes de plant en het lieveheersbeestje. De vogel aan de andere kant van het raam riep haar naam. Ze miste haar thuiswereld, waar het licht en vredig is. Waar de mensen van haar houden en haar respecteren om haar stralende licht.

Een enkele volwassene zag haar stralende licht en (h)erkenden haar waarlijkheid. Ze werd een nieuwetijdskind genoemd, een kristalkind, een hooggevoelig kind of wat de mensen dan noemen een ‘engel op aarde’.

Maar de meeste mensen zagen haar toch als dat stille en verlegen meisje, die niet zoveel snapte van de wereld. Zo’n verlegen meisje is een goed doelwit voor pesterijen., want ja, ze zei toch nooit wat terug. Het meisje wist nooit iets te zeggen op zoveel lelijke woorden. Want lelijke woorden kwamen niet in haar op.
Het meisje voelde zich anders, dan de mensen en kinderen om haar heen. Ze durfde niet zichzelf te zijn.
Door zoveel onbegrip en pesterijen wilde zichzelf onzichtbaar maken. Ze sloeg een
onzichtbaarheidssluier om zich heen om zich te beschermen. Dat werkte goed.

Op de middelbare school werd het nog erger. Het meisje voelde zich niet veilig. Bang om op te vallen of om gepest te worden. De lessen waren makkelijk. Ze was vlijtig en deed haar best, Maar het pesten werd alleen maar erger met al die pestkoppen. In elke les zat er wel een.

Waar vriendinnetjes het hadden over de knapste van de klas, vroeg het meisje zich af waarom ze is geboren. Wat haar levenstaak is. Ze stelde die vraag soms hardop aan mensen. Maar een enkele kon daar antwoord op geven.
Het antwoord was zo helder en eenvoudig:

Jij hoeft niets speciaals te doen.

Jij mag gewoon jezelf zijn.

Dan ben je al bijzonder in deze wereld.

Het meisje wist niet zo goed wat ze met dit antwoord kon. Want in deze wereld is het belangrijk dat je ergens in uitblinkt. Ergens heel goed in bent. Zodat je gewaardeerd wordt om wat je doet of wat je kan.
Wat ze toen nog niet begreep van wat werkelijk belangrijk is in het leven:

Volledig jezelf zijn

Doen waar je hart van oplicht

Je hart volgen bij elke keuze die je maakt.

Om een mooiere wereld te scheppen.

Met liefde Jessica