Wat een titel zeg, help, hoe doe je dat, hoe doe ik dat? Door te mediteren (hou ik niet zo van), door me er bewust van te zijn (ah, dat gaat heel goed bij mij, mijn mind volgt alles) of door iets AAN te zetten, zoals wij het licht buiten ons aan en uit kunnen zetten met een schakelelaar. Zo schakelen wij ook steeds van binnen naar buiten, maar waar zit die schakelaar? Wie draait er aan de knop?

Vanmorgen op mijn dagelijkse wandeling was er een moment van AAN voelen en meteen daarna was er de gedachte van help, altijd aanstaan, hoe doe ik dat? Het voelde zo groots en krachtig en dat dus altijd. Mijn mind kon er zich geen voorstelling bij maken. De schakelaar ging van wijds en groots, naar klein en niet kunnen.

AANwezig zijn, is dat hetzelfde als aanstaan of wakker zijn? Veel mensen worden “wakker”. Is dat, dat we eindelijk weten hoe het zit? Ja, zo wordt het wel gebruikt. Maar is dat aanwezig zijn?

Aanwezig zijn heeft alles met bewustzijn te maken en alles met de binnenwereld. Terwijl het wakker worden zich vooral in de buitenwereld afspeelt, we richten onze blik naar buiten en kijken wat daar niet klopt of niet deugd.

Voor mij is bewustzijn leven en dat gevoel wordt steeds meer helder. Het is een vrije helderheid, waarin alles mogelijk is en niets dwingends of invullends heeft, maar juist open en vrij aanvoelt.
Terwijl de buitenwereld ons van alles voorschrijft en wij heel veel daarvan aannemen, daarnaar gaan leven en vooral elkaar veel na-apen.

Er is een ongelofelijke fixatie naar de buitenwereld toe en die is zo groot en vraagt zoveel van ons, dat ons lichaam zich daarin begeeft en het denken, denkt dat het de realiteit is.

Realiteit is gelijkgesteld aan waarheid en dat wordt grotendeels of geheel bepaalt door onze ogen.
We geloven onze ogen en niet meer onze binnenwereld. De ogen zien alleen maar vaste materie en ons beeld in ons brein wordt daardoor bepaalt.
Van de onzichtbare lucht geloven we nog wel dat het er is, want uiteindelijk ademen we dat in en denken we dat het ons leven geeft. Adem brengt het lichaam in beweging. Zonder adem, hangt het er slap bij.

De buitenwereld is dus zichtbaar en tastbaar en daarop is onze realiteit gebaseerd.

De binnenwereld, wat onzichtbaar is en zich voelbaar maakt aan het fysieke lichaam, wordt aangeduid als de subjectieve werkelijkheid, daar waar de uiterlijke wereld de objectieve werkelijkheid is.

De objectieve werkelijkheid als een feitelijke, meetbare werkelijkheid, zonder het subjectieve gevoel of mening of zienswijze. De objectieve wereld is het geloof van het Aardse bestaan geworden. Daarin vind er een verschuiving plaats van subject naar object en daarmee een fixatie van het objectieve.

Wat ons de objectieve werkelijkheid brengt zien we om ons heen en we zijn er meestal niet blij mee. Of anders gezegd, misschien ben je zeer content met je leven en toch wordt dat steeds opgeschrikt door verschrikkingen van buitenaf. Oorlog, regels, beperkingen en noem maar op. Veel mensen zoals ik, voelen dat er iets niet klopt en dat het zo niet verder kan. Bewustzijn kent alle mogelijkheden, dus het kan altijd verder. “Verder” is een tijdgebonden zienswijze.
Het is de vaste materie vastgezet in de tijd.

Materie schept een uiterlijke wereld doordrenkt van leven, maar verstopt in een onzichtbare werkelijkheid, waar onze ogen niet kunnen komen en de mind het niet meer begrijpt.

Het brengt mij in en uit. Doen zonder sturing van de gemanipuleerde gedachte, voelt als zomaar doen voor de gedachte in mij. Van binnen opent er zich iets, een ongekende gekende wereld, die heel werkelijk is en levend.

Bewustzijn is het leven zelf, niet de uiterlijke vorm ervan. Leven kan alleen maar leven voortbrengen en bewustzijn kent alle mogelijkheden. Planeet Aarde is daar één uitdrukking van, net zoals wij dat ook zijn. Voelen we ons daarom zo fijn in de vrije natuur? In ons uitdrukken herkennen we het leven, niet in de uitkomst ervan. Bewustzijn is vrij en altijd in beweging, waarin niets vaststaat. Zelfs al lijkt het zo.