De verhalenvertellers wisten dat ze een soort van heilig werk deden. Immers, hun verhalen kwamen voort uit het geheugen kosmisch gezien en bestaande uit de vele lagen, die de mens eigen is. Ze vertelden van het geboorterecht van mensen hun eigen wijsheid, de aarde als plek waar ze zich verbonden mee wisten en dat de sterren, althans achter de zichtbare sterren, hele werelden voorstelden om via verhalen ontdekt te worden.

Echter, deze bron waaruit verhalen ontstonden, werd gekaapt. Omdat de kapers wisten hoe gevoelig mensen waren voor verhalen. Hoe ze hun verbeeldingskracht aanzetten als ze verhalen hoorden van hun geboorterecht en hun grootsheid. Dat wilden de kapers voorkomen.

De kapers zorgden voor een narratieve, die een angst en schuldig voelen genereerde en gebruikten hiervoor in eerste instantie, het religieuze gevoel.

Dat in oorsprong een gevoel van saamhorigheid en community voorstelde, maar nu gekoppeld werd aan voorwaardelijke verhaallijnen.

Daarin werd vergeving, schuld en boete, en een bron van het goede of juist kwade losgetrokken en in een verhaaltaal geduwd. Waarin woorden en betekenissen, niet eenvoudig en vanzelfsprekend in een verhaal zich konden tonen, maar rondtollend het eigenlijke verhalen vertellen, een soort van marketing sausje gaven, dat gebruikt kon worden om van boven af, de waarheid in een verhaal naar belangen te trekken.

En daarmee het verhalen vertellen, dat geen belang kent, ook op dat nivo wist te kapen. Verhalen vertellen werd synoniem met de mensen iets wijsmaken vanuit belangen, wat echt wezenlijk verschilt met het oorspronkelijke verhalen vertellen, als voorstellingsvermogen, die opent naar diep liggend weten.

Ik eer dus alle verhalenvertellers, die ons laten voelen met hun verhalen, dat de onbegrensdheid bestaat, dat er meer is dan een schuld en boete verhaal, dat er in de verhalen ook onderzoek is naar de bron van de belangen taal, dat de verhalenvertellers zich weren en verhalenvertellers blijven.

En weet ook, dat die verhalenvertellers zich niet alleen op houden in boeken, maar juist in jouw eigen omgeving ook kunnen opduiken. (H)erken ze in je familie of in de prachtige verhalen van het land.

Chrisan Laarman