Deze keer wil ik het uitgebreid hebben over de systemen die steeds weer nieuwe problemen invoegen, feiten verdraaien en onze mind manipuleren. De systemen behartigen vaak niet mijn belangen en voegen steeds nieuwe zaken toe, waarin ik, als ik niet helder ben, totaal mezelf verlies. Is dat toeval of zit daar een code achter? Laat het systeem daar haar ware gezicht zien? Voor mij wel. De systemen voegen steeds meer mindgames in, waardoor we steeds verder verwijderd raken van de natuurlijke werkelijkheid en ons gevoel. Het systeem dient namelijk zichzelf. Het is onpersoonlijk, dus kan zonder gevoel opereren. Wat niet zegt dat het geen gevoel kent. Alles is er in aanwezig, maar wordt vakmatig verdraaid, zodat de onoplettende mens het niet ziet. Het zit zo vernuftig in elkaar dat de invoegingen binnen het systeem niet gezien worden.  Systemen en invoegingen lijken in elkaar te draaien als een kluwen wol die bijna niet meer te ontwarren is. Ik hoop dat je na het lezen van deze inspiratie het beginpunt van de draad hebt gevonden en langzaamaan de kluwen zelf kunt ontwarren.

Allereerst wil ik dat laten zien a.d.h.v. het schoolsysteem. Een systeem wat iedereen kent, want iedereen heeft wel op school gezeten.
De mens heeft een natuurlijke behoefte tot leren. Het natuurlijk leren in de mens is gewoon zijn vermogen zich aan te kunnen passen in wisselende omstandigheden en zich zo optimaal in het leven kan bewegen. Het is wat het leven is. Een creatief vermogen dat elk mens bezit. Daarom leert een baby ook niet, maar groeit die op en met goede zorg, groeit een baby op tot een normale peuter, zonder boekjes of schoolse systemen. Een kind wil leven en iedere dag gaat daar 100% de aandacht naar toe.

Maar leren is voor een groot deel verschoven naar een schoolsysteem, waar we al jong mee te maken krijgen. Daar waar leren een natuurlijke behoefte is van de mens los van een systeem, zit je binnen het onderwijs meteen vast aan het systeem en dat legt vrij dwingend regels, geboden en verboden en blijkt een machtsstructuur in zich te hebben. Het leren binnen het systeem hoeft helemaal niet aan te sluiten bij jouw persoonlijke behoeftes. Jij MOET leren wat jou wordt opgedragen of je dat nu wilt of niet. Later als je groot bent mag je een richting kiezen, maar ook daar zul je weer veel lesstof tot je nemen wat je misschien helemaal niet wilt of waar je geen belangstelling voor hebt én wat je wel wilt leren bieden ze je vaak niet aan. Als je er zo naar kijkt is het onderwijssysteem gebaseerd op een machtssysteem. Het systeem schrijft voor dat er beloont of gestraft wordt in cijfers of kleurtjes of wat dan ook. Ze proberen het steeds vriendelijker te doen, maar kinderen houd je niet voor de gek en zij weten dondersgoed of ze het wel of niet goed doen. Ik heb het meegemaakt bij de kleuters in de tijd dat ik zelf voor de klas stond. Op de school waar ik toen les gaf werd al bij de kleuters de zo gevreesde cito toets afgenomen en ik zag het voor mijn neus gebeuren dat het kind dat moeite had met leren om zich heen de andere kleuters driftig zag schrijven, terwijl zij al snel stil viel. De spanning was om te snijden en ze keek steeds ongelukkiger. Natuurlijk had zij op haar niveau door dat er iets niet goed ging.

Zolang je goed meekomt en je goed voelt binnen het onderwijssysteem is er weinig aan de hand. Iedereen is behulpzaam. Maar daar waar je vragen gaat stellen die buiten het systeem liggen, waarmee je uit de pas gaat lopen of vragen stelt waarop het systeem geen antwoord weet of niet op prijs worden gesteld, dan pas leer je het systeem echt goed kennen. Je wordt ineens als lastig beschouwd, of de kritische burger of tegenwoordig heet de kritische burger een wappie. Ineens laat het systeem een heel ander gezicht zien. Dat zie je niet zolang je het er mee eens bent en doet wat het zegt.

Nou ben ik een dwarsligger, omdat ik al van jongs af aan niet mee kon doen in de maatschappij, want gek genoeg vertellen de systemen je ook of je er wel of niet bij hoort. Zo belandde ik al jong in een pleeggezin en later in een kindertehuis. De systemen draaide op volle toeren, maar ik werd steeds meer buiten de maatschappij geplaatst. Als kind voel je onbewust dat je anders bent en je wordt ook anders behandeld. Het heeft er voor gezorgd dat ik makkelijk buiten de lijntjes kon kleuren, want binnen de lijnen paste ik al jong niet meer. In mijn leven is het mij nooit gelukt om binnen de lijnen te blijven. het maakte me een onzeker mens en heb er lang onder geleden. Nu ervaar ik het als een zegen en geeft het mij de capaciteiten mee om buiten de kaders te denken en me te bewegen.

Op de een of andere manier liep ik vaak tegen de grenzen van het systeem op en zocht ik mijn eigen koers. Zo heb ik mijn jongste dochter een tijd thuisonderwijs gegeven, omdat ze helemaal vastliep in het reguliere systeem. Ze bleek behoorlijk dyslectisch te zijn. Wat mij altijd is bijgebleven was een gesprek met de leraar Engels op de middelbare school. Het was een vak waar ze veel moeite mee had en dat was de reden dat ik een gesprek met hem aanging. Op mijn vraag of hij haar bijles kon geven, zei hij het volgende: ‘Ach mevrouw, ik heb 200 leerlingen en die kan ik toch niet allemaal bijles geven. Oh, heeft ze dyslectie, nou dan haalt ze het VMBO niet, helaas erg jammer. Dag mevrouw, ik kan u verder niet helpen”. Ongeveer zo verliep dat gesprek. Ik klap dan altijd dicht en liep verbouwereerd de kamer uit. Nee, het systeem zit daarop niet te wachten. Doorstomen en doorstromen moet je.

De weg die ik als ouder heb moeten afleggen met mijn dochter was een lange weg. Zo herinner ik me ook nog een gesprek op de lagere school met de directrice waar we het over de leesproblemen van mijn dochter hadden en dat zij mij als alleenstaande ouder overbezorgd vond en mij een potje appelstroop meegaf, omdat mijn dochter volgens haar ijzer tekort zou hebben en ze daarom zo moe was. Mijn dochter was op de lagere school al overspannen, wat maakte dat ik daar al in aanraking kwam met de leerplichtambtenaar. Later toen ze thuisonderwijs had, heb ik daar nog veel mee te maken gehad. Het systeem heeft overal zijn angels zitten en doet er alles aan om je in het gareel te krijgen en te houden.

Op school is de meest gebezigde methode dat als iemand ergens niet goed in is, dat dan de intensiteit van dat vak wordt opgevoerd. Oefenen, heel veel oefenen en herhalen. Bij mijn dochter werkte dat niet en het frustreerde haar zeer. Geheel gevoelsmatig heb ik haar een prismabril laten aanmeten, bij een onofficieel instituut, alternatief wordt dat genoemd binnen het systeem. Iedereen vond het belachelijk, maar wonderwel hielp het en waar zij voorheen steeds zei dat ze niet kon lezen, pakte ze een dik boek en vanaf die tijd las ze boeken.

Pas jaren later kon ze me uitleggen dat de letters en zinnen danste voor haar ogen en de prismabril dat had gecorrigeerd. Logisch dus dat hoe meer ze moest lezen van school, hoe moeier ze werd. Ik zag haar vermoeidheid en wist dat er iets niet klopte, maar ik wist ook niet wat er aan de hand was. Wat was ik later blij, toen ik alles begreep, dat ik mijn moederinstinct had gevolgd en naar mijn gevoelens was blijven luisteren en naar oplossingen zocht, tegen de gevestigde orde in. Precies dat ontbreekt er vaak aan binnen de systemen om buiten de gebaande paden te denken en je gevoel te volgen. Je gevoel volgen wordt steeds moeilijker gemaakt, want overal moet steeds meer worden geregistreerd en verantwoord. Elke handeling moet je kunnen verantwoorden binnen het systeem. Dat was in het onderwijs zo, maar werkt ook bij de politie, in de zorg of bij gemeentes zo. Maar dus ook onderling in gesprek met elkaar doen we dat. Ik kon de prismabril, iets alternatiefs, niet verantwoorden naar de school, vrienden en familie en werd als raar bestempelt.

Verantwoording afleggen is dus een raar ding, het sluit alles uit wat niet per direct te verantwoorden valt. Het is volgens mij dat het afleggen van verantwoording, wat zo dwangmatig in het systeem zit, gevoelsmatig handelen onmogelijk maakt. want bij gevoelsmatig handelen kun je pas achteraf en soms pas veel later ontdekken dat het klopte. Maar daarvoor is geen plaats binnen de systemen. Je hebt vertrouwen in je eigen vermogens nodig en dat is binnen het systeem, bijna niemand gewend. We leren te vertrouwen op onze meerdere of diegene met meer kennis of de deskundigen. Het systeem wordt steeds technischer en sluit ongezien het gevoel buiten. We merken het niet eens. Daarbij speelt de factor tijd een belangrijke rol. Het moet snel en direct en jij moet je binnen het systeem ten aller tijde kunnen verantwoorden. De snelheid maakt dat je niet rustig bij jezelf kunt blijven en snel overruled wordt door de ander.

Een ander item wat ik wil aanhalen is dat van het leiderschap. Leiderschap wordt, in de verdraaide werkelijkheid, macht. We zien een overheid, die regels en wetten uitvaardigt. Deze worden door een politiemacht beschermd. Wij ervaren dat als veilig. Voor diegene die zich niet aan de regels en wetten houden zijn er geldstraffen of gevangenisstraffen. We vinden dat allemaal heel normaal en voelen ons er veilig bij. De overheid neemt onze verantwoordelijkheid op zich in ruil voor dat wij ons gedragen en ons aan hun regels houden. Maar ook de overheid is een systeem wat zich nu steeds veeleisender laat zien. De regels en wetgeving wordt steeds verder aangepast, wetten en regels duikelen over elkaar heen en de logica is vaak allang zoek. Daar waar wij als burgers ons moeten verantwoorden, hoeft de overheid dat allang niet meer en glijdt steeds meer af naar een controlerende macht. Dat heeft niets meer met goed leiderschap te maken.

In dit systemenveld heb je als burger de keus een goede burger te zijn en je te houden aan alle regels, maatregelen en wetten of je niet aan de regels te houden en dan gestraft te worden. Dat we daarmee polariseren wordt ons nu pas duidelijk. Nu we tegen elkaar worden opgezet en bepaalde groepen niet meer alle vrijheden hebben, nu pas worden we bewust van wat eigenlijk altijd al aanwezig was, maar met een saus van luxe en welvaart werd overgoten en wij ervan genoten.

De media blijkt ook al niet echt onze goede vriend te zijn. Gespecialiseerd in afleiding, zijn ze nu de lange arm van de financiers geworden en polariseren ze erop los. Hoe meer hoe beter. Media in handen van de overheid en de grote mediamagnaten sturen slim met psychologische spelletjes ons die kant op die zij willen, terwijl wij zelf denken dat we vrij zijn. Hoe slim wil je het hebben.

Het wordt echt tijd dat we het door gaan krijgen, want wat zich aan oppervlakte afspeelt, bedekt een hele duistere diepte, van macht en afgunst. Een controlerende macht die weinig tegenstand krijgt, zal steeds machtiger worden en ze bedienen zich allemaal van systemen.

Het gezicht van de huidige crisis laat een democratisch landje zien wat in sneltreinvaart afstevent op een dictatuur of een controlerende macht, die steeds meer regels oplegt om ons onder controle te krijgen. Dat wat eens zo’n democratisch landje leek, lijkt nu meer op een mijnenveld van leugen en bedrog, waarin onze vrijheden in snel tempo worden ingeleverd, voor een onzichtbare vijand die is gecreëerd door dat zelfde systeem.

Als ik lees dat een econoom heeft uitgerekend dat de cojonamaatregelen meer dan 520.000 mensenlevens kost, en je de bevolking wijs kunt maken dat je de maatregelen vanwege de volksgezondheid afkondigt, dan is er iets goed mis. Blijkbaar heeft ons zo hoogstaande onderwijs niet een intelligent volk afgeleverd of wordt het spel zo psychologisch goed gespeeld dat zelfs een intelligent volk erin tuint en onze leiders wolven in schaapskleren blijken te zijn, vol met geheime agenda’s en wandelgangen politiek. Er wordt ons niet verteld wat er werkelijk aan de hand is. De media voeren het circus op en zijn iedere dag bezig om de burger in de angstgreep te houden, zodat de controle opgevoerd kan worden. Een controle, die blijkt een voor ons onzichtbare agenda te zijn, een die ons niet wordt verteld. Veel wordt er niet verteld en ook veel leugen wordt vermengd met waarheid. Daarom is het voor de zoeker naar wat er echt aan de hand is, zo moeilijk.

Je zult de kluwen wol zelf moeten ontwarren. Jij zult er dus echt zelf naar op zoek moeten gaan. Het vraagt een andere mindset, dan het klakkeloos overnemen van wat de media dicteert. Jij zult zelf in actie moeten komen om zo af te kikken van het slaafse napraten wat ons al van jongs af aan via het schoolsysteem wordt ingeprent en vaak ook al eerder, want ook onze ouders hebben op school gezeten en geleerd om na te praten. Het systeem leert je te luisteren naar wat een meerdere jou te vertellen heeft. Die meerdere is de deskundige en weet dus meer dan jij. Dat is bijvoorbeeld de juf of je ouders of de dokter of de legercommandant of je baas of…….. noem het maar op. Het afleren van maar klakkeloos aannemen wat een deskundige zegt, dat kost tijd en is een heel proces. Iets jong aanleren gaat veel makkelijker, dan iets weer afleren. Ook al omdat je voor jezelf moet toegeven dat je het dus verkeerd hebt gezien. Dat toegeven, daar heb ik in ieder geval een hele tijd mee geworsteld. Het is een proces waarin je weer gaat voelen wat het voor jou betekent en jij geheel je eigen weg bewandelt of dat nu binnen of buiten het systeem is. Zolang we binnen de systemen opereren voelen we ons veilig, maar daar buiten is het dat niet. Het systeem heeft de invoegingen nodig om jou aan het systeem te binden en je binnen de muren te houden. Een bepaalde vrijheid word je gegeven, omdat het namelijk onze natuurlijke aard is. Binnen het systeem vinden voortdurend verdraaiing plaats. Je zou het kunnen zien als dat zij werken met onze natuurlijke aard om ons binnen het systeem te krijgen. Zit je er eenmaal in dan gaan ze ermee aan de haal. Volg je me nog?

Zicht krijgen hierop kan jij alleen zelf, door het zelf aan te pakken en zelf op onderzoek uit te gaan. Zolang je gelooft in iets buiten jezelf kunnen de systemen hun macht op jou uitoefenen en hebben zij jou in de tang. Dat is wat er nu gebeurt. Ze creëren een onveilige bedding waarin ze angst zaaien. Die angst is een goede voedingsbodem waarin het volk als vanzelf om een sterke leider vraagt. Het is de bedoeling dat wij als burgers elkaar gaan corrigeren en binnen het systeem houden. Dat doe je bijvoorbeeld door aan je meerdere te vertellen dat iemand zich niet aan de regels houdt of de werkgever die eist dat je gevaccineerd op je werk komt. Iedereen wil een goede burger zijn en waar angst heerst doen mensen rare dingen. Maar ook zijn er verborgen agenda’s. vooral wat je in het nieuws ziet wordt daarmee gevoed. Zo is het bedrijf dat als eerste met verplichte vaccinatie komt voor zijn werknemers, een bedrijf die linken heeft met Klaus Schwab, een man die het “world economic forum” heeft opgezet en voorstander is van “the great reset”. Door het in de media te brengen als zomaar een bedrijf die als eerste de stap zet, wordt een voedingsbodem gelegd voor andere bedrijven om dat te volgen. Echter die weten vaak van niets. Zo rolt het systeem zich vanzelf uit. Het spel wordt op hoog psychologische gronden gespeeld, met als middel de media en wij zijn het doel. Snap je waarom het zo belangrijk is om op onderzoek uit te gaan en niet zomaar een ander te volgen?