Vanmorgen kwam er naar mijn gevoel diep inzicht.

Het kwam omdat iemand die de maatregelen, vaccins, mondkapjes helemaal mee eens is en mij een bericht stuurde over dat hij een bericht had ervaren als dat dat hetzelfde was als wat er met de joden gebeurd was en in de tweede wereldoorlog.

Aha dacht ik, hij wordt wakker, want dat ervaar ik alle lange tijd met het gedragsexperiment enz.. Maar nee, het was een bericht wat hem alleen maar versterkte in zijn beeldvorming.

Wat gebeurt hier, dacht ik. Opeens zag ik dat het covidprogramma gekoppeld was aan de echo(data)bank van het zogenaamde collectief geheugen over de tweede wereldoorlog.

Want voor of tegenstanders, er liggen vele beelden van deze oorlogssituatie aan ten grondslag. Vandaar ook de zuigkracht er een mening, standpunt over te hebben.

Nou, dacht ik, dat hebben ze lekker voor elkaar. Om het zicht op de werkelijke ‘oorlog’ ook nog eens uit beeld te laten door het zoveelste gekoppeld afleiding tafereel.

Niet te vallen in de echo(herinnerings)put, waar als je goed doet, erna beloond wordt met goud en als je slecht doet met pek. Vernuftig die vangnetten.

Het is me wel duidelijk dat ik het op die terreinen niet kan ‘winnen’. Te blijven staan in samenkracht, in ik ben hier en steeds weer meer naar binnen zodat het weerstand hebben niet als geroofde kracht gaat werken…een hele klus.

En het beeld van thuis, waar ik de wereld vrij tot leven kan dromen, kwam in een tekening. Of eigenlijk eerst een vibrerend wezen. Die zo veel mooier is dan ik uit kon/kan drukken in de tekening.

Chrisan Laarman