Voor nu een laatste inspiratie van Chrisan nu ze is overgegaan. Deze vond ik nog tussen haar teksten en heb ik nooit geplaatst. Zij laat ons her-inneren, zoals zij zich in mij innert.

Het was in de tijd.

Het was in de tijd van Avalon
de mist en de magie van zonsopgang
de klanken die we maakten bij het meer
je was al mijn hele leven bij me
droeg mij in je armen
door de archetypen van Quinevere, Merlijn en de Amrahah

het was in de tijd van Egypte
waar we onze koninklijke afkomst wilden brengen
in architectuur, in steen en het reizen
door sterren constellaties heen
De taal die we spraken bestaat hier niet meer

Het was in de tijd van Ogen van de Raaf en
Dream Eagle Woman,
dat we galoppeerden op onze vrienden over ons land,
dat we zongen en dansten
verhalend van Moeder Aarde
wevend het web met de anchor in the sky

Het was in de tijd
dat we leefden in wat zich later uitkristalliseerde tot waterwezenskracht
we ademden water en leefde vol in elke druppelpracht
ze droeg mij, heelde mij
liet me voelen doorgangen portalen
als vormend materiaal, ze was

Het was in de tijd
dat ik je taal kende
zonder woorden, met klanken of vanuit stilte
je sprak zoals je je voelde, zoals je bent
en ik begreep je, meteen
er vond geen herkenning of erkenning plaats
want ik wist waar je over vertelde
er was geen ontbrekende kennis
Die taal spreekt men hier amper meer

Het was in de tijd
dat een ieder als vertegenwoordiger
elkaar ontmoetten, als ambassadeurs
als een ronding van vele beschavingen
samen
gebracht door levenskracht

Het was in de tijd
dat ik schreef aan een tafel
en nooit had gedacht
dat er misschien niemand meer is
die zich dit nog herinneren kan

03-10-2022
Chrisan Laarman