Waarom dit dagboek?
Dagboek inspiraties ontstond uit de behoefte aan delen. Tot nu toe had ik geen behoefte om mijn persoonlijke verhaal te delen, omdat het eigenlijk niet om mijn verhaal gaat. In verhalen vind je namelijk veel herkenning, omdat mijn verhaal ook jouw verhaal kan zijn. Dus zo persoonlijk is het ook weer niet. Mijn beleving ervan maakt het persoonlijk voor mij. Naar buiten toe valt het open in het persoonlijke veld van elke lezer van deze inspiraties.
Maar ineens in een innerlijke struggle kwam de behoefte heel sterk naar boven om het te delen en zo ontstaat in de tijd deze inspiratie.
Ik had een paar weken geleden een mooi schrift gekocht voor een heel ander doeleind, maar het lag er nog onaangeroerd bij. Het lag blijkbaar te wachten op de innerlijke beweging van het dagboek en toen de innermove bij mij zo sterk was, wist ik dat ik het schrift had gekocht voor het dagboek.
Herinneringen van vroeger stromen binnen, waar ik als pubermeisje hele dagboeken had volgeschreven en wat fijn om dat nu weer te doen. Alles ongecensureerd van me af schrijven. Door het schrijven wordt de innerlijke wanorde langzaamaan wat duidelijker voor mij. Ik maak ermee zichtbaar wat voor mij nog niet zichtbaar is, maar wel voelbaar als verdriet of boosheid in een onontwarbare kluwen van emoties. Emotie als uiting van iets binnenin mij, wat wordt gehoord en zich via de emotie kan uiten en zo de spanning er wat af haalt.
Door de jaren heen heb ik mezelf aangeleerd om de emoties te uiten zover als dat kan. Als ik alleen ben, kan ik voluit gaan. In gezelschap hangt het er van af. Waar ik vroeger alleen maar boosheid kon uiten, lukt het me steeds meer om mijn emoties de vrije loop te laten, vooral het verdriet, wat ik ver weg had gestopt. Het is de stap naar bevrijding van blokkades en dat is best wel een hele zoektocht in het leven. We leren vanaf onze vroegste jeugd om onze emoties te beheersen. Volwassenheid staat symbool voor beheersing van je emoties. Wat er echter gebeurt is dat de ongeuite emoties ons gaan beheersen in het leven. Ze laten zich dan meestal op de meest ongunstige momenten zien. Het drukt het gevoel naar de achtergrond en af en toe floept er een golf emotie uit. Bij mij uitte zich dat meestal in woede uitbarstingen. Onze onbewuste wereld voeden we op deze manier.
Het dagboek vraagt nu mijn aandacht of beter gezegd, ik laat me leiden door mijn innerlijke wereld en luister en handel ernaar.
Met het schrijven in het dagboek voelde ik ineens hoe het anderen kan raken, raken recht in het hart. Als ik mijn hart open en mezelf blootgeef, raak ik daarmee ook lezers. Dat in mij te voelen, stroomde er een golf van geluksgevoel door mij heen en ik wist dat dit voor mij heel vervullend en helend is. Daarin mag alles in mijn eigen tijd en tempo. Ik voel dat de eigen ervaring hierin zoveel sterker is dan wanneer je iets leert en het dan gaat oefenen. Bij mij werkt het niet. Dus ik nodig jou uit vooral het zelf te ervaren. Als je dit leest en het je raakt heb jij jezelf hier naar toe geleidt en is het precies wat jij nu nodig hebt. Het geschenk geef jij jezelf. Zo zit de natuurlijke kringloop in elkaar en wordt het gevoeld in het hartsbewustzijn.