Al een tijd houdt het mij de vraag bezig, wat echt licht is en wat het valse licht of onlicht is. Steeds vaker kom ik het tegen en de laatste ervaringen, beschreven in de inspiraties “de kracht van de elder” en “voel me down” zetten er een hefboom op. Zoals het altijd bij mij gaat, iets wat in mijn vizier komt gaat zich uitdrukken in mij en langzaam ontrafelt het zich en komen de ervaringen, waarna ik het weer tegen kom bij anderen, zoals in dit artikel van  Vrijland.  Hij laat daarin ook de naam van Helma Broekman vallen, haar bedrijf heet lichtkind. Via een goeie kennis kwam ik op haar pad en ik vond haar informatie zeer aantrekkelijk en wat weet zij veel, zoveel meer als ik. Ik heb meteen haar boeken aangeschaft in mijn honger naar informatie en al met het kopen ging het mis en wilde ze terug sturen en toch heb ik dat niet gedaan. Met het lezen bekruipt mij steeds meer een angstig gevoel in de zin dat je wel precies moet doen zoals zij het zegt, want anders……. . Ah, toch weer die Matrix die je zo makkelijk in de angst trekt en wat is het moeilijk daar uit te blijven, het is allemaal zo subtiel en de meeste zullen het niet eens merken. Zo gewend zijn we er aan om toegesproken te worden door een meerdere, die het beter weet. Dat wordt ons al jong geleerd. 

Er zijn heel veel termen met licht erin, zoals een vriend ooit tegen mij zei dat ik ook een lichtwerker was en ik weet nog dat mijn hart ineen kromp, ik viel stil en ergens voelde ik me ook wel gevleid, maar ik voelde dat er iets niet klopte. De term lichtwerker voelde zo raar. Het maakte dat ik er een aversie tegen kreeg.

Nu pas snap ik mijn aversie, nu ik het zelf heb ervaren en ook echt het onderscheid heb gevoeld. Het licht dat zich als onlicht ongevraagd zich in mij liet zien en het echte licht dat zich op uitnodiging van mij liet zien. Door die ervaring, na elkaar te beleven, zag het verschil van opdringen of vragen, het verschil van vrije keus of het overkomen. 

Lichtwerkers werken met licht en zoals ik het voel is dat altijd het onlicht, omdat wij zelf lichtmensen zijn en je niet met licht kunt werken. Het onlicht wordt verward met het ware licht. Het licht waaruit wij mensen bestaan. Het voedende levenslicht. Het licht dat allesomvattend.

Het onlicht dat de schaduwkanten kan verlichten, als een adempauze van het traumaveld. Het lucht even op, maar het houdt ons verre van het ware licht. Of anders gezegd, wij hebben het verward met elkaar, het is in de Matrix geplaatst als misleiding. De term lichtwerker voelt voor mij zeer misplaatst, omdat het lijkt alsof je met licht kunt werken. Wij zijn licht en je kunt het alleen maar in jezelf  herkennen en het door jou heen laten werken. Dus anders gezegd, wij zijn allemaal licht en daar hoeven we niet aan te werken. Het onderscheidingsvermogen en het inzicht, daar kun je aan werken, zodat je steeds beter onderscheid kunt maken in de natuurlijke licht werkelijkheid en de synthetische Matrix werkelijkheid.

Ik ben de enige die het ware licht in mijzelf kan ontdekken en jij bent de enige die het in jou kan ontdekken. Laat je niet iets wijs maken.

De Matrix simulatie is een dualistisch model, waarin alles tegenover elkaar wordt gezet. Voor onze ervaring is dat belangrijk, want in de verhoudingen, kunnen we het voelen. Zo kan je warm voelen, omdat je ook koud kent. Zo is er licht en duister, maar het echte licht omvat het licht én het duister. Het is dat wat alles omvat. Het is een veel groter veld waarin het licht één is en dat is voelbaar. Het is ook de plek waar we allemaal samen zijn ( waar het ik in verdwijnt) en daarin kun je het licht van een ander herkennen, los van gedachtes, voorkeuren en noem maar op. Maar laat een ander nooit met licht in jou werken.

Zo zie ik dat de elder in mij er altijd al was, maar werd verblind door het onlicht. Nu mag ze openbreken en stralen in het licht.