Lijken en lijken.

Wat lijkt deze wereld echt. Hoeveel net echt vind je in deze wereld. Dat is erg veel.
Zij lijken op elkaar. Het lijken van het vergelijken, waarmee onderdrukking wordt ingezet.

Waarom heten dode mensen lijken? Waar lijken zij op, lijken zij net echt? Laat het zien dat dood dus niet echt is, want het zijn lijken. Het lijkt op dood, maar is het niet. Dus bestaat dood niet. Kan dat?

Het is deze lijkenwereld die wordt bestuurd door de Matrix en de synthetische wereld. Het lijkt allemaal net echt, het hele digitale gebeuren. Zo hoort de dood ook in de Matrix en lijkt een lijk net echt.
Is het dat de lijken net echt lijken dat de echte wereld daar zit, nee want net echt is niet echt. Is het lichaam dat wij bewonen net echt, maar niet echt? Het zou kunnen, want in de Matrix wordt heel veel gedupliceerd en gekopieerd en uiteindelijk worden we geboren met het genetisch materiaal van onze ouders. Is dat echt, of lijkt het net echt? Is dat de reden dat we degenereren, althans bezien vanuit de natuurlijke werkelijkheid. Vanuit de Matrix en de synthetische werkelijkheid ziet het er allemaal veelbelovend uit en gaan we een gouden tijdperk tegemoet. Met lijken en lijken, wordt het nooit echt. Vanuit bijna echt lijken, wat lijkt op echt, kom je nooit bij echt. Je blijft rondjes draaien in het onechte en uiteindelijke word je een lijk. Zoals in de synthetische wereld alles lijkt. De natuurlijke kringloop is daarin verdwenen en daarmee het leven. Leven lijkt nergens op. Het leven is zoals het is en niets kan daarvan afgeleid worden en doen lijken of het echt is.

Wel is dat de begoocheling waar we allemaal inzitten, want het lijkt allemaal zo echt. Alles wordt bevestigd door vaak indringende beelden en door mensen die op posities zitten dat je ze wel moet geloven. Het lijkt allemaal net echt, maar meestal worden hoge posities bekleed door mensen die van macht houden en van napraten. Net zoals wij uit een duplicaat bestaan, vinden we het makkelijk om na te praten. Het lijkt net echt, alsof wij het zelf zeggen.