Deze inspiratie gaat over onkruid. Het kruid dat wij het liefst allemaal wieden als het in onze eigen tuin staat. Maar wat prachtig bloeit langs de weg en de akkers.

Wat is dat toch dat, dat wat gewoon gratis groeit ons wordt ingeprent als zijnde niets waardig. Onkruid moet worden bestreden.

Wat wij bouwen dat vervalt op den duur, maar onkruid groeit altijd weer opnieuw. Waarom hebben we daar zo moeite mee, terwijl er wetenschappers zijn die niets liever willen dan de mens onsterfelijk maken, groeit er overal onuitroeibaar het onkruid.  En…… dat bestrijden we. Maar gelukkig niet in het voedselbos daar mag het volop groeien. Nou dat is ook niet helemaal waar, want er zijn plekken waar het echt in toom gehouden wordt, maar dan wel op een knip en leg manier. Knip het af en leg het als mulchlaag neer. Chop and drop wordt dat genoemd.

Onkruid vergaat niet. Elke kale akker raakt op ten duur vanzelf overwoekert. Onkruid is er in overvloed. Ha, dat is fijn, eindelijk overvloed. Maar nee hoor, wij willen schaarste. Met heel veel moeite gaan we er van alles in planten wat wij willen en natuurlijk kost dat geld en zo draait de economie weer volop. En dan begint het werken van de mens. Jaar in jaar uit onkruid wieden. Om moe van te worden toch.

En dit is wat we normaal vinden. Aangeharkte parken en tuinen. Deze beelden zijn zo alom aanwezig dat de meeste mensen hun tuin netjes onderhouden, om niet uit de pas te lopen. Wij mensen lopen het liefst de gebaande paden. Ons tuintje moet net zo mooi zijn of nog mooier dan de buren. Alleen mooi ligt hier wel vast. Mooi is wat de tuincentra aanbieden en de tuinbladen zeggen dat in de mode is. De gevestigde orde is ook hier fanatiek en dominant bezig. En heel veel mensen volgen die beelden braaf op.

In mijn vorige woonplaats had ik een voortuin en……… jawel daar stond onkruid. Voor mij was dat eetbaar onkruid, maar voor de buurt was dat een doorn in het oog. Het zaait zo makkelijk uit en men wil het niet, het ziet er toch niet uit. Door maar steeds uit te leggen wat er groeide liet men mij begaan.

Onkruid is het nieuwe superfood. Beter kun je niet eten en het is nog lekker ook.

Ik heb geen tuin meer, maar wel een balkon en ook daar staat weer onkruid. Ik kan het niet laten, altijd tegen de stroom in, zo lijkt het, maar het is gewoon mijn eigen stroom volgend en die gaat best wel vaak een andere kant op. Ik kies mijn eigen pad en net zoals onkruid, kom ik elke keer weer boven.  Ik geniet volop van mijn wilde tuin op mijn balkon.