De ontmoeting met mezelf,
was dat nou zo moeilijk?

Ja………., dat was heel erg moeilijk.

Liever ontmoette ik jou en jou en jou,
en luisterde ik in kleinheid
naar jouw mooie woorden
Je wijze woorden
Je lieve woorden
Ik zak er helemaal in weg en verlies mezelf.

Het was allemaal niet wat ik was.
Maar jij, jij kon het,
Jij was beter
Groter
Mooier
Intelligenter
Bewuster
Sneller
Vlotter
Modieuzer
Alternatiever
Gezonder
Rustiger
Liever
Jij was wat ik nooit kon worden.

En toen ineens was daar die ontmoeting
Met een heel fijn, aardig, intelligent, bewust en mooi mens.
En……….. ik was het zelf.
60 jaren heeft het geduurd
60 jaren met vallen en opstaan
60 jaren met een zware deken om me heen gelopen
Alles bekeken door de zware bril
Het zware gevoel.

Er kwam licht en steeds meer lichte ervaringen sijpelde binnen
En heel langzaamaan kon ik door mijn leven heen wandelen
Steeds helderder werd het en daardoor steeds mooier.
De bril werd lichter en mijn schouders rechter.

Ik dans, ik zing, ik speel gitaar,
Ik denk, ik vraag me af, ik wil veel weten,
Ik voel, ik speel, IK LEEF.

Mezelf ontmoeten is het grootste geschenk
dat ik kon krijgen in dit nieuwe levensjaar van mij.

En is dat makkelijk? NEEËËË……. Ik zou het wel willen uitschreeuwen. Nee. zekers niet. Maar wie heeft je gezegd dat leven makkelijk is? Dan zouden wij als aardemensen ook makkelijk te maken zijn, maar we zitten heel ingenieus in elkaar. Waarin alles met elkaar samenwerkt. Is dat makkelijk? Nee, zekers niet. Het leven is als ons eigen ingenieuze aardse hoedanigheid. Laten we dat eens eer aan doen en leven zoals we werkelijk bedoelt zijn en dat is niét gemakkelijk.