Het onderwerp problemen doemt weer op in mij, fietsend naar het dorp.
In mij verschijnt het beeld van allerlei zaken, waar ik het niet mee eens ben, die anders liepen dan ik wou. Al die problemen die je in het moment ervaart, zijn als het achter de rug is, blijken vaak onze grootste hulp te zijn geweest.
Doemt een probleem op daar waar wij vastzitten. Laat een probleem ons zien wat er in ons leven anders kan.
Daar waar de inspiratie pro- blemen ging over het gebruik door anderen, zoals een overheid die pro-blemen voor ons creëert. Zo voel ik nu de problemen in mijn eigen leven. Of wat wij als problemen duiden.
Het is zo belangrijk om dieper te voelen hoe wij iets benoemen, want problemen, zoals hier beschreven, als zijnde voor-schuld. Dat is niet wat ik voel in mijn persoonlijk leven.
Iets wat wij niet fijn vinden en als probleem beschouwen, zodat de mind er mee aan de slag kan of zodat we het kunnen parkeren in onszelf, voelt in mij als iets heel anders.
Het is het hart dat spreekt en ons wat wil laten zien. Het is het hoofd dat het betiteld als probleem. Een probleem kun je oplossen of niet. Er komt actie of niet. We laten het probleem voor wat het is of we gaan er wat aan doen.
Maar misschien is het gewoon het hart dat spreekt en wil dat je er naar luistert. Gewoon stil zijn en luisteren.
Het is de mind die van iets wat er gebeurt een probleem maakt. Dus er wordt een probleem gecreëerd, terwijl het er niet is.
Anders uitgedrukt, de mind wil een andere koers varen dan het hart aangeeft en gaat er het liefst over heen door zelf iets te creëren en daar gaan wij dan in mee. We zijn zo getraind om naar de mind te luisteren, dat we ons hart niet meer horen.
Een simpel voorbeeld: een afspraak gaat niet door. Shit balen, boos, irritatie We hebben een scala aan emoties die we er op kunnen plakken. Maar…… misschien voelt je hart dat het genoeg is en doordat het niet doorgaat krijg je ruimte voor wat anders of om even tot rust te komen. Ah, thanks. wat fijn.
Ik ervaar net als iedereen problemen, maar realiseer me nu dat achteraf bekeken die problemen heel welkom waren, mij iets wilde zeggen. Het verzacht in mij en een andere realiteit doemt op. In dit besef voel ik dankbaarheid opkomen. Een heel ander gevoel dan meegesleurd te worden in het probleem. alsof het je inkapselt en vernauwt en je in een andere realiteit trekt.
In die realiteit van problemen, daar wordt gevochten, aangestuurd, macht uitgeoefend, actie gevoerd, oplossingen bedacht. In het klein en persoonlijke en in het groot als overheden bijvoorbeeld.
Zo is de regelgeving van de overheid gebaseerd op problemen, vermomd in onze veiligheid, waar voor-schuld in schuilt, zoals ik schreef in de vorige inspiratie pro-blemen. Er zit ook angst in. Het mag nooit meer gebeuren, wat een kreet is geworden met weinig inhoud. Vanuit problemen kun je legitiem allemaal regels opstellen en dat zien we steeds verder doorgevoerd na de laatste pandemie. De meeste vinden het geoorloofd na zoveel problemen dat de overheid steeds strengere maatregelen neemt. Want niemand vindt het fijn zich schuldig te voelen en dan vind je altijd wel onschuldigen en die ruim je uit de weg. Want daarmee los je het probleem op. Zie je hoe verdraaid alles in elkaar zit en hoe makkelijk we voor de bijl gaan en hierin trappen.
Natuurlijk zijn er gewoon problemen die je op gaat lossen. Als je een lekke band hebt dan plak je die. Maar daarvoor ligt, dat die lekke band je even stil zet. Wat nooit goed uitkomt en nooit leuk is en toch zet iets in jouw je stil. Het is dus vóór alles wat we doen en daar ligt de informatie, de schat aan informatie op ons te wachten, gezien te worden. En als je die ruimte inneemt heb je ook de keuze van wanneer je de band plakt en overheerst het je niet, maar wil het je gewoon wat laten zien. Iets wat dieper in je zit dan jij je bewust bent. Een taal die we moeilijk verstaan, maar die zo graag gehoord wil worden.