Heb jij vertrouwen in mensen?
Heb jij vertrouwen in de mensheid?

Ik heb zeer zeker vertrouwen in mensen, maar in de mensheid, nou nee. De mensheid wordt bestuurd door mensen in systemen, zoals wij mensen worden bestuurd door o.a. het hormonale en neurologische systeem.

Zoals ik mijn eigen systeem al moeilijk kan vertrouwen, hoe kan ik het bestuurlijk systeem dan vertrouwen?

Zo regelt het hormonale systeem dat ik als vrouw ongesteld wordt en maandelijks een eisprong heb en als alles goed werkt, daardoor kinderen kan krijgen. Wij denken dat we een man zelf kiezen, maar toch wordt er onbewust veel meer vanuit ons eigen systeem geregeld. Simpel gezegd kies je de man met het beste zaad. Dat gaat niet altijd goed, nee. In de natuur gaat ook niet altijd alles goed. Wat is mijn inbreng daarin? Goed naar jezelf luisteren, meer niet en de natuur doet zijn werk.

Bij mij was het zo dat ik na jaren heb gezworen geen kinderen te nemen en in discussies goed beargumenteerde waarom ik geen kinderen wilde: zoals de overbevolking ( goh, nu ik dit opschrijf zie ik dat toen die riedel ook al goed was ingeprent) en dat ik in mijn jeugd al genoeg op kinderen had gepast en dat ik had ervaren dat het niet zo makkelijk was. Maar waar ik niet op had gerekend waren de rammelende eierstokken en voilà, nadat mijn man ook zo ver was, kwam er een kindeke. Al mijn verstand viel weg, van een zinnige discussie was geen sprake meer, ik wilde gewoon kinderen. De natuur doet zijn werk in ons hormonaal systeem en als alles werkt naar behoren dan is er het volle vertrouwen in al die systemen die ons en de wereld draaiende houden. Maar als het niet werkt, komen er scheuren van wantrouwen in.

Deze lange inleiding brengt me bij de vraag wat vertrouwen eigenlijk is, zonder daar een woordenboek bij te pakken.

In het taalgebruik hebben we het over een blind vertrouwen hebben en een gezond vertrouwen. Een blind vertrouwen is dus niet gezond, want we stellen er een gezond vertrouwen tegenover.

Een blind vertrouwen, als ik dat ga invoelen, voelt dat heel lekker. Als je iemand blind vertrouwt, kun je heerlijk achterover leunen, hoef je niets actief te doen, je hoeft geen verantwoordelijkheid te nemen, je laat je alles aanleunen, want je vertrouwen is groot. Daar zijn we trots op dat we zo’n groot vertrouwen hebben. Dat is gewoon heerlijk ontspannend, maar het heeft de neiging van daarin te ver doorslaan en dan blaast het zichzelf op.

Bij blind vertrouwen zit een adder onder het gras. Het heet ook niet voor niets “blind” vertrouwen. Jij houd je blind, dus je ziet dingen niet. Precies dat is er ook eng aan.

Het is iets wat ons onderscheid van de ander. Ik heb het volste vertrouwen, ik vaar blind op jou, jij niet? Nou dan moet je, je maar even verantwoorden. Wat is er mis mee, wat is er niet goed? Nou kom op dan met je praatjes. Meestal verschijnt het bij mij als een onbestemd gevoel, een gevoel wat zich niet in woorden laat vangen op dat moment. Ik heb al zo vaak ervaren dat het zich pas later in het bewustzijn laat zien, waarom ik toen mijn vraagtekens plaatste of mijn stekels overeind gingen staan en mijn vertrouwen helemaal weg was.

Bij niet vertrouwen verschijnt bijna altijd je moeten verantwoorden. Het grappige is dat de woorden vertrouwen en verantwoorden veel overeenkomst in letters hebben, dus het ligt ook dicht bij elkaar. Als je het niet vertrouwt, roepen de vertrouwelingen je op tot verantwoording. De vertrouwelingen zullen alle argumenten wegwuiven, want zij vertrouwen het nu eenmaal. Meestal sta je er dan alleen voor. In die gevallen voel ik  altijd dat ik mij moet verantwoorden en dan ook nog met serieuze betrouwbare argumenten, die niet te zijn weerleggen. Ja, dan wil iemand misschien luisteren, maar de reacties zijn vaak op het vlak van oké, je hebt wel gelijk, maar kom op nou, wat kan ik er aan doen en de luisterrar van mijn argumentatie zakt weer terug in de luie stoel van vertrouwen, met antwoorden als het zal echt niet zo’n vaart lopen of ze zullen wel het beste met ons voor hebben. Jij ziet ook overal beren op de weg. Heb een beetje vertrouwen. Zo kan je anders ook niet leven.

Maar, als dat zelfde blinde vertrouwen wordt geschaad, dan hebben we de poppen aan het dansen. Maar oh, wat een heerlijkheid, zoals je eerst al je vertrouwen weggaf aan de ander of aan het systeem, zo is het nu ook de schuld van die ander of het systeem en daar kun je al je opgekropte woede, frustratie of wat dan ook op uitleven. En daarna kun je weer heerlijk wegzakken in het volste vertrouwen, dat het niet meer zal gebeuren.

Vertrouwen zoals ik het voel, is vertrouwen in mijzelf en dat is als een graadmeter, zo zou ik het kunnen noemen, die mij aangeeft of iets wel of niet te vertrouwen is. Dat is een bewust iets in mij en daarin voel ik mij 100% verantwoordelijk.

Ik heb ook vertrouwen in wat ik uitdraag, dat is mijn waarheid en daar sta ik voor. Alleen is het niet iets hards en vaststaand, nee, het is zacht en vloeibaar. Het kan alle kanten op zoals het leven ook alle kanten opgaat en vaak niet die kant die jij wilt.
Als je meebeweegt en daarin vertrouwen hebt, het vertrouwen in jezelf legt dan kun je iedere dag weer hele mooie ervaringen beleven.

Als je vertrouwt op een ander, dan word je vastgezet en verhard je ook vaak en worden dagen een sleur of vermoeiend of saai en heb je uitspattingen nodig om wat leven in de brouwerij te brengend. Je cellen wat op te schudden. Maar als je iedere dag je cellen levend en in beweging houdt, heb je dat niet nodig.

Ga weer rechtop staan in het volste vertrouwen in jou, alleen maar in jou en stap vandaaruit iedere dag de wereld in. Kijk dan eens wat er gebeurt.

Mijn dag zit vaak vol wonderlijke ontmoetingen en geven mij bijzondere ervaringen in een oh zo gewone wereld. Jij maakt jouw eigen wereld en ik houd van de magie van het leven, het leven is zo wonderlijk. Daar is niets statisch of vastomlijnd.