Deze inspiratie gaat over ‘het verhaal’. Het houdt me al langer bezig en het is tijd er aandacht aan te geven, want overal ter wereld worden verhalen verteld. In boeken in sprookjes, in het theater, in films, door politici, acteurs, leraren op tv en op internet. Het verhaal is zo alom aanwezig, het is zo vanzelfsprekend dat we het over het hoofd zien. In deze inspiratie doe ik uit de doeken wat ‘het verhaal’ in mij naar boven haalt en merk al gauw dat het over leugen en waarheid gaat.

Ik heb een afspraak gemaakt met iemand en zeg het af. Om diegene niet te kwetsen, gebruik ik een smoesje, ik speld haar een verhaal op de mouw. Deze keer voelt dat prima en dat is nieuw voor mij en meteen hoor ik ook een stem in mij die zegt dat ik dat niet kan maken, dat ik dan lieg. Omdat het deze keer zo goed voelt, ga ik onderzoeken wat het in mij  is, wat er in mij gebeurt.

We hebben allemaal geleerd dat smoesjes niet kunnen. Een smoesje om iets niet te hoeven doen, wat gedaan MOET worden. Hierin laat het zich aan mij zien dat we in deze wereld smoesjes nodig hebben omdat iedereen altijd een verhaal wil horen. Zo van, waarom wil je dit niet doen of doe nu maar gewoon wat IK zeg. Altijd wordt er naar een verantwoording gevraagd of vanuit een machtspositie opgelegd en wie overtuigend en geloofwaardig de beste smoesjes en leugens verzint, zich dus goed kan verantwoorden, die komt er vaak mee weg en doet het goed in deze synthetische wereld die lijkt gebouwd op leugen. Bizar toch eigenlijk, als je er zo naar kijkt.

Waarom zou iemand die weet dat het straf krijgt de waarheid vertellen? Daarmee geef je de ander de bevoegdheid tot straffen.  Als jij niet de waarheid spreekt, nou dan zwaait er wat of dan…… en vul zelf maar in. Heel fijn om in die sfeer de waarheid te vertellen, niet dus. Liegen gaat veel makkelijker en zo sluipen schuld en angst ongezien bij ons naar binnen. Wat een vernuftig systeem.

Maar……. mogen wij ons eigen verhaal wel vertellen. Mag ik zelf kiezen wat ik zeg en……………. waarom moet dat een feitelijke waarheid zijn? Wat als ik een verhaal verzin om iemand niet te kwetsen of omdat ik het een mooi verhaal vind of………………. maakt het eigenlijk wat uit? Is het slecht of nog erger, ben ik dan slecht of LIEG ik dan?

Als dat verhaal voor mij klopt, is dat niet genoeg? Nu ga ik wel erg ver zou je denken, maar als ik dit invoel klopt het wel.

Waarheid wordt als maatstaf gebruikt én vertel je niet de waarheid dan volgen er straffen of sancties, word je uitgesloten van je club, of van je vrienden of uit een relatie of verschijn je voor de rechtbank. Ben je er goed in om de waarheid in leugen te verpakken, dan kun je veel mensen inpakken. De media staat bol van leugens en halve waarheden. Het laat mij zien dat het daar dus ook niet om gaat.

Is waarheid wel waar het om gaat of is het gewoon iets wat de ander wil horen? Ben ik niet te vertrouwen als ik lieg of anders gezegd niet de waarheid spreek? Dat is wat we zeggen, maar is dat ook zo?

In een zucht naar waarheid, worden vele verhalen niet verteld. Waarheid wordt ons opgelegd en ergens staat de waarheid vermeld. Zeker nu wordt duidelijk dat de waarheid één kant laat zien en deze door de overheid wordt bepaald en door de media letterlijk wordt gedeeld. De waarheid is de leugen en omgekeerd. Weet jij het nog?

Waarheid, het is zo bezoedelt en daar zit zoveel leugen in, dat wij bijna het onderscheid al niet meer kunnen maken. Leugen wordt waarheid en de waarheid wordt voor leugen uitgemaakt. In dat hele spel zijn we onszelf vergeten, en lijkt het of die ander bepaalt wat waar is en zoeken we het buiten onszelf.

Mag ik mijn verhaal vertellen? Is waarheid beter dan een prachtig fictief verhaal? Wat is het soms fijn om fictie te lezen, want in boeken mag het ineens wel. Gewoon een verhaal omdat het vertelt wil worden of mooi is. Wel moet er weer wat tegenover staan en dat zijn de non-fictieboeken. Waarbij non-fictie dan weer ‘waar’ moet zijn en als je daarbij een ander citeert, moet je altijd de bron erbij vermelden, want anders ben je ook weer een leugenaar en pleeg je plagiaat. We hebben er allemaal woorden voor.

Trouwens vanuit de gevoelswoordendans is “waar” iets wat uit jouw hart komt. Het is dus hartspreken en dat heeft niets met de ingevoegde waarheid te maken, als iets wat ergens vaststaat. Waar spreken is vloeiend en altijd in beweging. Het is geen waarheid die houvast brengt, maar die raakt van binnen in het moment.

We mogen los komen van de tirannie en opgelegde moraal, alle invoegingen en verdraaiingen en we mogen weer voor ons zelf  gaan staan en groots onze eigen verhalen vertellen. Zo ontdekken we weer ons eigen hartweten en vloeien onze verhalen, vanuit een diep verlangen, naar buiten en vertellen we wat echt is voor ons en wat klopt. Ons hart klopt er van.